Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ TURBO

 

     Η ιστορία είναι σχεδόν τόσο παλαιά όσο αυτή της εσωτερικής μηχανής

καύσης. Από 1885 και 1896, Gottlieb Daimler και ο Rudolf Diesel ερεύνησαν

την αύξηση της εξόδου ισχύος και τη μείωση της κατανάλωσης καυσίμου των

μηχανών από επανασυμπίεση του αέρα καύσης. To1905  δίπλωμα

ευρεσιτεχνίας στον Alfred Buchi.

 

     Το 1925, ο Ελβετός μηχανικός Alfred Buchi ήταν ο πρώτος που κατάφερε να

υπερσυμπιέσει με επιτυχία τα αέρια εξάτμισης, και επέτυχε μια αύξηση

ισχύος περισσότερο από 40%. Αυτό ήταν η αρχή της εισαγωγής της

υπερσυμπιέσεις στην βιομηχανία αυτοκινήτων.

     Οι πρώτες εφαρμογές στροβιλοσυμπιεστών περιορίστηκαν στις πολύ μεγάλες

μηχανές. Στην αυτοκινητοβιομηχανία, η υπερσυμπιέσει αρχίζει με τις

μηχανές των φορτηγών. Το 1938, η "Swiss Machine Works Saurer" κατασκεύασε

τον πρώτο υπερσυμπιεστή για φορτηγό.

     Το Chevrolet Corvair Monza και το Olds-mobile Jetfire ήταν τα πρώτα

στρόβιλο-τροφοδοτούμενα επιβατικά αυτοκίνητα, και έκαναν την έναρξή τους

στην αμερικανική αγορά το 1962-63. Η φτωχή αξιοπιστία τους προκάλεσε την

εξαφάνιση τους γρήγορα από την αγορά.

     Μετά από την πρώτη κρίση πετρελαίου το 1973, έγινε πιο αποδεκτό στις

εμπορικές εφαρμογές diesel. Μέχρι τότε, οι υψηλές δαπάνες επένδυσης

αντισταθμίστηκαν μόνο από την αποταμίευση δαπανών καυσίμου, η οποία ήταν

ελάχιστη. Οι όλο και περισσότερο αυστηροί κανονισμοί εκπομπής καυσαερίων

προς το τέλος της δεκαετίας του '80 οδήγησαν σε μια αύξηση στον αριθμό

των υπερτροφοδοτούμενων φορτηγών, έτσι ώστε σήμερα, ουσιαστικά κάθε

μηχανή φορτηγού να είναι υπερτροφοδοτούμενη.

 

     Στην δεκαετία του '70, με την είσοδο του στροβιλοσυμπιεστή μέσα στον

αυτοκινούμενο αθλητισμό, ειδικά μέσα από τον συναγωνισμό στην Formula 1,

τα επιβατικά αυτοκίνητα με υπερσυμπιεστές έγιναν πολύ δημοφιλή. Η λέξη

"τούρμπο" έγινε αρκετά μοντέρνα. Σε εκείνο τον χρόνο, σχεδόν κάθε

κατασκευαστής αυτοκινήτου πρόσφερε τουλάχιστον ένα κορυφαίο μοντέλο που

εξοπλίστηκε ο βενζινοκινητήρας του με υπερσυμπιεστή. Εντούτοις, αυτό το

φαινόμενο εξαφανίστηκε μετά από μερικά έτη επειδή αν και ο

βενζινοκινητήρας με υπερσυμπιεστή ήταν ισχυρότερος, δεν ήταν οικονομικός. Επιπλέον, η

"στρόβιλο-καθυστέρηση", η καθυστερημένη ανταπόκριση των

στροβιλοσυμπιεστών, ήταν σε εκείνη την περίοδο ακόμα σχετικά μεγάλη και μη αποδεκτή

από τους περισσότερους πελάτες.

 

     Η πραγματική σημαντική πρόοδος στα επιβατικά αυτοκίνήτα επιτεύχθηκε το

1978 με την εισαγωγή του πρώτου υπερτροφοδοτούμενου επιβατικού

αυτοκινήτου diesel μηχανής από την Mercedes-Benz 300 SD και ακολουθήθηκε από το

Golf Turbodiesel της VW το 1981. Με τη βοήθεια του στροβιλοσυμπιεστή, η

αποδοτικότητα των πετρελαιομηχανών ενός επιβατικού αυτοκινήτου θα

μπορούσε να αυξηθεί, σχεδόν το ίδιο με ένα βενζινοκινητήρα στην "δυνατότητα

κίνησης" αλλά και οι εκπομπές καυσαερίων μειώθηκαν σημαντικά.

 

     Σήμερα, οι βενζινοκινητήρες όχι μόνο ξεχωρίζουν από την προοπτική της

απόδοσης, αλλά εμφανίζονται μάλλον και ως μέσο μείωσης της κατανάλωσης

καυσίμου και συνεπώς, της περιβαλλοντικής ρύπανσης εξ αιτίας των

χαμηλότερων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Εντούτοις, μερικοί

βενζινοκινητήρες με υπερτροφοδότηση από τη δεκαετία του '60 και τη δεκαετία του

'70 υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Αυτήν την περίοδο, η αρχή λειτουργίας

τις υπερτροφοδότησης είναι η χρήση της ενέργειας του αερίου της εξάτμισης

με απώτερο σκοπό την μειώσει την κατανάλωσης καυσίμου και τις εκπομπές

καυσαερίων. Επομένως, οι στροβιλοσυμπιεστές συμβάλλουν αρκετά στην

περιβαλλοντική προστασία και την διατήρηση των στοιχείων συμπεριφοράς

ενέργειας.

 

ΠΗΓΗ  http://www.turbohellas.gr